Przejdź do zawartości

Karol Eugeniusz Wirtemberski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karol Eugeniusz Wirtemberski
Ilustracja
ilustracja herbu
książę Wirtembergii
Okres

od 1737
do 24 października 1793

Dane biograficzne
Dynastia

Wirtembergowie

Data i miejsce urodzenia

11 lutego 1728
Bruksela

Data i miejsce śmierci

24 października 1793
Hohenheim

Ojciec

Karol Aleksander Wirtemberski

Matka

Maria Augusta von Thurn und Taxis (1706-1756)

Małżeństwo

1748: Elżbieta Fryderyka Zofia von Brandenburg-Bayreuth (1732-1780), rozwód w 1772
od 1780: Franziska von Hohenheim (1748-1811), żona morganatyczna

Dzieci

Friederike Wilhelmine Augusta Luisa Charlotte von Württemberg (1750-1751)

Odznaczenia
Krzyż Wielkiego Mistrza Orderu Korony Wirtemberskiej Order Zasługi Wojskowej (Wirtembergia) Order Złotego Runa (Austria)

Karol Eugeniusz Wirtemberski, niem. Karl Eugen (ur. 11 lutego 1728 w Brukseli, zm. 24 października 1793 w Hohenheim) – książę Wirtembergii.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Najstarszy syn księcia Karola Aleksandra i księżniczki Marii Augusty. W momencie śmierci ojca miał 9 lat, krajem w tym czasie administrowali książę Karol Wirtemberski-Neuenstadt i Karol Fryderyk Wirtemberski (książę oleśnicki).

Przebywał na dworze Fryderyka II – króla pruskiego. W wieku 16 lat przejął władzę w księstwie. Swoją władzę opierał na zasadach absolutyzmu. Chciał podporządkować sobie wszystkich panów w kraju oraz powiększyć swój dwór.

W 1748 roku poślubił Elżbietę Fryderykę Zofię, księżniczkę pruską, córkę Wilhelminy Pruskiej. Małżeństwo nie było szczęśliwe, ponieważ Karol miał liczne grono kochanek. Małżeństwo to było ukłonem w stronę protestanckiej Wirtembergii, która bardzo źle znosiła katolickich władców. Dla małżonki księcia odprawiano nabożeństwa luterańskie w zamkowej kaplicy.

Książę Karol był wielkim miłośnikiem i mecenasem sztuki, a zwłaszcza opery, baletu i teatru. Jego dwór w Stuttgarcie i Ludwigsburgu stał się w II połowie XVIII wieku prężnym i promieniującym na całą Europę ośrodkiem kultury[1]. Zasłynął z rozrzutności i wielu kochanek, które wybierał na ogół spośród tancerek, aktorek i śpiewaczek swojego teatru. Ale też sprawnie zarządzał państwem i wspierał artystów, takich jak: kapelmistrz i kompozytor operowy Niccolò Jommelli, malarz i scenograf Giovanni Battista Innocenzo Colombo, choreograf i reformator baletu Jean-Georges Noverre, poeta i dramaturg Friedrich Schiller i wielu innych[2]. Założył też w Stuttgarcie słynną Hohe Karlsschule[3].

Oblicza się, że miał ponad 70 zidentyfikowanych synów z nieprawego łoża[4], którym zapewniał opiekę i kariery. Nie pozostawił jednak prawowitego następcy tronu. Po jego śmierci władzę w księstwie przejął więc jego brat Ludwik Eugeniusz.

Odznaczony austriackim Orderem Złotego Runa, był też fundatorem i Wiekim Mistrzem Orderu Wojskowego św. Karola[5] oraz Wielkim Mistrzem Orderu Myśliwskiego (później order ten był trzykrotnie przemianowany i znany pod nazwami: Order Wielki Elektorski Wirtemberski, Order Orła Złotego, Order Korony Wirtemberskiej).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Musik und Musiker am Stuttgarter Hoftheater (1750-1918). Quellen und Studien, Herausgegeben Reiner Nägle, Wurttembergische Landesbibliothek, Stuttgart, 2000. ISBN 3-88282-054-3
  2. Rudolf Krauß: Das Stuttgarter Hoftheater von den ältesten Zeiten bis zur Gegenwart, Verlag Metzler, Stuttgart 1908.
  3. Heinrich Wagner: Geschichte der Hohen Carls-Schule, Verlag Etlinger, Würzburg 1856.
  4. Karl Eugen [online], walterbauer.org [dostęp 2018-02-19] [zarchiwizowane z adresu 2018-02-18].
  5. Herzoglich Wirtembergisches Adreß-Buch. Stuttgart: 1788, s. 4, 93.